Ky instrument financiar është i ngjashëm persa i perket strukturës, me obligacionet që qeveria shqiptare nxjerr në tregun vendas përmes ankandeve të letrave me vlerë, por dallimi kryesor qëndron sepse: (i) tregtohet ekskluzivisht në tregjet ndërkombëtare financiare, dhe jo në tregun vendas (ii) është emetuar në euro dhe jo në lekë.
Duke qënë se yield-i lëviz në kahun e kundërt të çmimit, për mbajtësit e Eurobond-it është me interes që interesi të ulet ose të paktën të mbetet afër atij fillestar, në mënyrë që çmimi të ngrihet gjë që do të rezultojë në fitim në rastin e shitjes.
Edhe për emetuesin e Eurobondit, është më mirë që interesi të jetë më i ulët, pasi kjo ul koston potenciale të rifinancimit, nëse emetuesi dëshiron të futet në treg për të riemetuar borxh.
Grafiku i mëposhtëm jep një historik i performancës së Eurobond-it në tregjet financiare për periudhën 2010-2013:
Burimi: Ministria e Financave, Bloomberg
Komentet dhe analiza: ODA
Duke analizuar grafikun e ecurisë së yield-it që prej nëntorit 2010, vihet re se yield-i është rritur në mënyrë të ndjeshme në periudhën shtator-dhjetor 2011, gjatë pikut të krizës qeveritare në Eurozonë dhe uljes së kërkesës për borxhin e qeverive më pak të sigurta dhe me renditje të ulët. Norma e interesit gjatë kësaj periudhe arriti maksimumin prej 11.975%. Në këtë moment nëse qeveria shqiptare do të dëshironte të rifinanconte borxh në Euro në tregjet ndërkombëtare, kuponi do ishte rreth 12%.
Pas dhjetorit 2011, yield-i ka rënë duke arritur normën më të ulët (5.37%) gjatë shkurtit të vitit 2013. Ulja nuk ka ardhur për arsye të përmirësimit të kushteve të ekonomisë shqiptare, por për shkak të optimizmit të përgjithshëm në treg për borxhin qeveritar me norma të larta interesi. Kjo ka përmirsuar performancën e Eurobondit shqiptar dhe aktualisht, qeveria shqiptare do kishte një kosto më të ulët riemetimi borxhi, krahasuar me emetimin fillestar.
Burimi: Ministria e Financave, Bloomberg
Komentet dhe analiza: ODA