Por megjithatë, në një treg të ri, ku informacioni lidhur me IAL-të është i cunguar, ku njerëzit bombardohen me reklama universitetesh në cdo kanal televiziv, billboard apo fletushka të shpërndara nëpër rrugë, ku vit pas viti hapen universitete të reja dhe mungon një traditë e konsoliduar e shumicës së këtyre institucioneve, roli i shtetit në sigurimin e cilësisë kthehet në faktor kyc. Në këto kushte, akreditimi, duhet parë si një proces serioz, i cili duhet realizuar me përgjegjshmëri të lartë, pasi është praktikisht “arma” e vetme që i siguron studentët se po bëjnë një shkollë që vlen dhe nga ana tjetër, është momenti në të cilin shteti siguron qytetarët se një IAL dhe programet e tij i plotësojnë standartet.
Burimi: Ministria e Arsimit dhe Shkencës
Përpunimi dhe Komente: ODA
Në bazë të ligjit të Arsimit të Lartë, miratuar në vitin 2007, neni 62, pika 3 Çdo institucion i arsimit të lartë apo program studimi në arsimin e lartë publik dhe privat, përpara lëshimit të diplomave të para, i nënshtrohet procesit të akreditimit të parë. Akreditimi i parë i jep të drejtën një institucioni publik ose privat të arsimit të lartë të lëshojë diploma të njohura në Republikën e Shqipërisë. Kjo do të thotë se programet e paakredituara, të cilat mund të kenë diplomuar brezin e parë të studentëve, kanë dhënë diploma, të cilat nuk njihen.
Ajo që nuk është e qartë është se si do të trajtohen këto diploma, psh, në rast se studenti shkon të regjistrohet në një MND të akredituar ose në rast se programi e fiton akreditimin pas diplomimit të brezit të parë të studentëve. E paqartë është edhe diploma e studentëve, të cilët e kanë marrë atë pranë një programi me statusin “Akreditim me kusht”. Njihet diploma e këtyre studentëve apo jo, sepse kushti nënkupton edhe mundësinë që pragrami të mosakreditohet.
Problemi i shtruar është jo pak i vogël, pasi 60% e programeve janë ende të paakredituara.
Burimi: Ministria e Arsimit dhe Shkencës
Përpunimi dhe Komente: ODA
Tërësia e këtyre detajeve, vetvetiu bën që të ngrihet një pikëpyetje shumë e madhe mbi procesin e akreditimit dhe besimit që duhet të kemi ndaj tij. Kjo theksohet akoma më tej po të përmendim faktin se ende nuk kemi dëgjuar për një universitet privat që ka marrë vlerësim negativ nga procesi i akreditimit. Në të dhënat e MASH ka programe të akredituara, në vijim, me kusht apo të paakredituara. Por nuk bëhet e qartë nëse “paakreditimi” nënkupton që procesi nuk është kryer akoma apo vlerësimi i marrë ishte negativ.
Kjo shpie në dy përfundime: ose akreditimi është kthyer në procesin rutinë të radhës, i cili njëhërë që nis, maksimumi të vendos kushte, por nuk të ngel në klasë. Kjo do të shpjegonte mungesën e panikut të studentëve që ndjekin programet e paakredituara dhe akoma më tej papërgjegjshmërinë e veprimit të programeve të palicencuara. Ose, MASH nuk është transparent në dhënien e gjithë informacionin mbi vlerësimet negative publikut.